Witaminę C odkrył w 1928 r. noblista Albert Szent-Györgyi.

Witamina C jest najbardziej znaną i popularną witaminą potrzebną do prawidłowego przebiegu wielu procesów życiowych. Największe jej ilości znajdują się w narządach o dużej aktywności metabolicznej, m.in. w: nadnerczach, mózgu, trzustce, żołądku i płucach.

Dzienne minimalne zapotrzebowanie na witaminę C jest największe spośród wszystkich witamin. U dorosłego człowieka wynosi około 1 mg/kg masy ciała, a u niemowląt i dzieci - około 2 mg/kg masy ciała. Zapotrzebowanie na witaminę C wzrasta u kobiet w ciąży i karmiących (około 1,5 mg/kg masy ciała) oraz w różnych stanach chorobowych (nadciśnieniu tętniczym, cukrzycy, u osób hemodializowanych), u osób palących papierosy, a także u ludzi będących pod wpływem stresu. Wzrasta również przy ciężkim, długotrwałym wysiłku fizycznym, podczas wymiotów, braku łaknienia oraz zaburzeń czynności jelit.

Ze względu na brak enzymu oksydazy L-gulonolaktonowej, organizm ludzki nie ma zdolności wytwarzania witaminy C samodzielnie i musi pobierać ją wraz z pożywieniem i/ lub suplementować.