Niedobór witaminy D występuje na całym świecie.
Z badań epidemiologicznych wynika, że jej deficyt jest powszechny we wszystkich grupach wiekowych3.
Przewlekły niedobór witaminy D może być przyczyną schorzeń układu kostnego, takich jak krzywica czy osteoporoza, a także zaburzeń układu odpornościowego.
W szerokości geograficznej, w której leży Polska, kąt padania promieni słonecznych już wczesną jesienią jest zbyt mały, aby umożliwić wytwarzanie odpowiednich ilości witaminy D3 w skórze. Badania przeprowadzone na grupie osób dorosłych zamieszkujących tereny północnej Polski wykazały, że w okresie wczesnej jesieni ok. 50% badanych ma niedobór witaminy D, a w okresie zimowym odsetek ten wzrasta nawet do 80%.
Z tego też względu, od października do marca zaleca się suplementację witaminy D, zgodnie z wytycznymi ustalonymi dla Europy Środkowej przy założeniu, że optymalne stężenie witaminy D, mierzone przez oznaczanie stężenia 25-hydroksycholekalcyferolu, powinno wynosić 30-50 ng/mL (75-125 nmol/L)2.
